Krasnobród leży w województwie lubelskim, na trenie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego, w otulinie Roztoczańskiego Parku Narodowego, w dolinie rzeki Wieprz. Wzniesienia otaczające dolinę, w której położone jest uzdrowisko oraz zwarte obszary leśne (sosny, jodły i buki) stanowią osłonę przed silnymi wiatrami, stąd występują tu bardzo niskie stężenia zanieczyszczeń powietrza, a lasy iglaste dostarczają dużą ilość naturalnych olejków eterycznych, przydatnych w terapii dróg oddechowych. Z kolei występujące tu borowiny są podstawowym tworzywem przy leczeniu chorób narządów ruchu oraz chorób reumatycznych. Uzdrowisko posiada również wody lecznicze – solankę  o wysokim stężeniu, która będzie wydobywana tu w przyszłości.

Choć pracę nad uzyskaniem statutu uzdrowiska rozpoczęto w latach 90’ XX w., początki działalności uzdrowiskowej w Krasnobrodzie datuje się jeszcze na koniec XIX w., kiedy powstało tu pierwsze w Polsce sanatorium przeciwgruźlicze. Nie przetrwało ono jednak próby czasu, a kolejne etapy rozwoju uzdrowiska przerwała II wojna światowa. Po wojnie na nowo rozpoczęto działalność uzdrowiskową, tworząc tu najpierw sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci, a następnie – sanatorium rehabilitacyjne. Dziś tradycje uzdrowiskowego leczenia dzieci w Krasnobrodzie kontynuuje Samodzielne Publiczne Sanatorium Rehabilitacyjne dla Dzieci im. Janusza Korczaka.

Leczenie w uzdrowisku Krasnobród obejmuje m.in.: schorzenia układu ruchu, schorzenia układu nerwowo-mięśniowego oraz schorzenia układu oddechowego.

Rząd RP uznał Krasnobród za uzdrowisko 30 lipca 2002 r.