Uzdrowisko Solec-Zdrój położone jest w południowo-wschodniej części Niecki Nidziańskiej, oddzielającej Góry Świętokrzyskie od Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, nad rzeką Rzoską. Z uwagi na położenie, rozciągający się od północy Garb Pińczowski i dolinę Wisły na południu Wisły, tereny te charakteryzują się dużą liczbą dni słonecznych i bezwietrznych.
Znajdujące się tu naturalne bogactwa wód leczniczych oraz uzdrawiający mikroklimat, od wielu już lat są główną atrakcją Solca-Zdroju. Tutejsze lecznicze wody pozyskiwane są odwiertami z głębokości ok. 170 m., a niezwykle wysokie stężenie minerałów związków siarki dwuwartościowej w jednym litrze wody i wysoka mineralizacja, czynią je najsilniejszymi w Europie i jednymi z najlepszych na świecie.

Uzdrowiskowa historia tej miejscowości sięga jeszcze początku XIX w. i jest związana z odkryciem zasobnych źródeł solankowych. Po potwierdzeniu leczniczych właściwości wód soleckich, pierwszy inwestor tego terenu – Karol Goddefroy, wybudował obiekty kuracyjne i dom gościnny. Oficjalnego wpisania zdrojowiska soleckiego do rejestru uzdrowisk dokonano jeszcze w 1837 roku.

Obecnie Solec-Zdrój kontynuuje tradycje lecznicze, goszcząc kuracjuszy w odnowionych nowocześnie wyposażonych obiektach, zlokalizowanych głównie na terenie Parku Zdrojowego z początku XX w., który zajmuje obszar 13,6 ha. Tak wyjątkowy klimat, podnosi efektywność kuracji, zaś sąsiedztwo lasów, oddalenie od ośrodków przemysłowych, spokój, czyste powietrze tworzą wyjątkowy klimat dla skutecznej kuracji i odpoczynku.

Leczenie w uzdrowisku Solec-Zdrój obejmuje m.in.: schorzenia narządu ruchu, schorzenia neurologiczne, choroby układu krążenia, choroby skóry, choroby układu oddechowego, czy  zatrucia organizmu metalami ciężkimi.